Περίληψη
Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση του επιπολασμού του καρκίνου του θυρεοειδούς. Το φαινόμενο αυτό είναι παράλληλο με την αύξηση του επιπολασμού της παχυσαρκίας παγκοσμίως, η οποία σχετίζεται με την αντίσταση στην ινσουλίνη. Έχουν υποτεθεί συσχετίσεις μεταξύ αυτών των οντοτήτων, κυρίως για τους ηλικιωμένους και τους γυναικείους πληθυσμούς, αλλά παραμένουν ασαφείς. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σε μια προσπάθεια να προσδιοριστεί αν η αύξηση του επιπολασμού του καρκίνου του θυρεοειδούς οφείλεται στην παχυσαρκία ή οφείλεται μόνο στη βελτιωμένη ανίχνευση με τις καλύτερες διαθέσιμες απεικονιστικές τεχνικές. Μια ενδελεχής βιβλιογραφική αναζήτηση στο PubMed και η εφαρμογή κριτηρίων επιλογής εντόπισε 15 κατάλληλες μελέτες. Η λεπτομερής ανάλυση των δεδομένων από αυτές τις μελέτες έδειξε ότι υπάρχει μια υποδηλωτική συσχέτιση μεταξύ του καρκίνου του θυρεοειδούς, της παχυσαρκίας, της αντίστασης στην ινσουλίνη και της υπερινσουλιναιμίας και για τα δύο φύλα. Επομένως, ο αυξημένος επιπολασμός του καρκίνου του θυρεοειδούς δεν εξαρτάται μόνο από τη βελτιωμένη ανίχνευση. Θα πρέπει να διεξαχθούν περαιτέρω έρευνες για την πλήρη κατανόηση των παθοφυσιολογικών συσχετίσεων, ιδίως όσον αφορά τον λιπώδη ιστό και τη γενετική, αλλά και για τη βελτίωση των προληπτικών πολιτικών δημόσιας υγείας.
Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση του επιπολασμού του καρκίνου του θυρεοειδούς. Το φαινόμενο αυτό είναι παράλληλο με την αύξηση του επιπολασμού της παχυσαρκίας παγκοσμίως, η οποία σχετίζεται με την αντίσταση στην ινσουλίνη. Έχουν υποτεθεί συσχετίσεις μεταξύ αυτών των οντοτήτων, κυρίως για τους ηλικιωμένους και τους γυναικείους πληθυσμούς, αλλά παραμένουν ασαφείς. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σε μια προσπάθεια να προσδιοριστεί αν η αύξηση του επιπολασμού του καρκίνου του θυρεοειδούς οφείλεται στην παχυσαρκία ή οφείλεται μόνο στη βελτιωμένη ανίχνευση με τις καλύτερες διαθέσιμες απεικονιστικές τεχνικές. Μια ενδελεχής βιβλιογραφική αναζήτηση στο PubMed και η εφαρμογή κριτηρίων επιλογής εντόπισε 15 κατάλληλες μελέτες. Η λεπτομερής ανάλυση των δεδομένων από αυτές τις μελέτες έδειξε ότι υπάρχει μια υποδηλωτική συσχέτιση μεταξύ του καρκίνου του θυρεοειδούς, της παχυσαρκίας, της αντίστασης στην ινσουλίνη και της υπερινσουλιναιμίας και για τα δύο φύλα. Επομένως, ο αυξημένος επιπολασμός του καρκίνου του θυρεοειδούς δεν εξαρτάται μόνο από τη βελτιωμένη ανίχνευση. Θα πρέπει να διεξαχθούν περαιτέρω έρευνες για την πλήρη κατανόηση των παθοφυσιολογικών συσχετίσεων, ιδίως όσον αφορά τον λιπώδη ιστό και τη γενετική, αλλά και για τη βελτίωση των προληπτικών πολιτικών δημόσιας υγείας.